Onze eerste dagen

Hallo allemaal,

Hierbij ons eerste verslag :-)

Zaterdag 3 en zondag 4 september 2016
Na een goede vlucht van vele uren zijn we direct uit Jakarta vertrokken om naar Bogor te gaan. Het was nog licht toen we uit Jakarta vertrokken. Vele gebouwen, wolkenkrabbers en inmens grote flatgebouwen kregen we vanaf een soort van snelweg te zien. Langzaam aan begon het te schemeren en kwamen de lichtjes aan bod. Na een kleine 3 kwartier rijden vroeg ik of we al uit Jakarta waren maar wat bleek: we reden er nog door. Wat waren we blij toen we bij ons hotel waren. Vlak naast het hotel was een winkelcentrum waar we een hapje hebben gegeten (nasi goreng en een soort van soep) om daarnka te gaan slapen.

Maandag 5 september:
Vandaag echt begonnen aan onze reis. Gestart bij een botanische tuin. We waren nog niet binnen of de eerste muggenbulten waren een feit. Overal hadden we aan gedacht maar niet aan het spuiten met DEET. Helaas dat wordt krabben. We zijn begonnen in de orchideeëntuin. Hele mooie stonden er in bloei. Daarna zijn we gaan wandelen, gewoon door het park en maar zien waar we uit komen. Het was echter om 10.00u al enorm warm en dus hebben we twee paraplu's gekocht. Is het niet voor de regen (gisteren kwam het met bakken uit de hemel) dan in ieder geval om de zon tegen te houden. Zo rond half 12 was het tijd voor een drankje. Ook was er een begraafplaats met graven uit 1800 veel al Nederlands, waaronder veel kindergraven. Na ruim 4uur in het park vonden we het mooi geweest en zijn we via een andere uitgang er uit gegaan. Midden in de drukke stad. Toevallig door een lokale markt. Phoe, wat je daar allemaal niet tegenkomt. En dan die lucht. Maar ik blijf dat bijzonder vinden. Wij zijn overigens net zo'n attracties als wat wij van bijvoorbeeld hun markt vinden. Omdat we een stukje moesten lopen hebben we meegekregen hoe bizar druk het is. Alles rijdt langs en door elkaar heen. De geluiden zijn niet te stoppen, zowel van alle voertuigen als van de toeters als van de mensen die dingen roepen. Vanuit de LonleyPlanet een restaurantje in de buurt gevonden. Ik had de route redelijk goed in mijn hoofd maar op een gegeven moment lopen we zo'n beetje op de snelweg....dat kan toch ook niet goed zijn. Wij dus terug en toen wilde we oversteken. Jee wat een stroom aan auto's en scooters. Met gevaar voor eigen leven overgestoken. Ging uiteraard allemaal goed. Hier lekker een hapje gegeten.

Dinsdag 6 september
Tijd om Bogor te verlaten. Al lopend naar de bushalte. Hup de backpacks onderin (op goed vertrouwen) en wij naar boven. Gelukkig een bus met airco. Uiteraard is het daarna wachten en wachten maar er valt heel wat te zien want er komen verkopers, zangers (ook jonge meiden dit werd vooral duidelijk toen ze begonnen te zingen, het waren nog echte kinderstemmen) en nog meer verkopers binnen. Van alles werd er verkocht: van zelfgebakken dingen tot nootjes en fruit maar ook sigaretten, flesjes drinken, de krant, een sjaaltje die je voor heel veel dingen kan gebruiken en noem maar op. Eenmaal aangekomen in Bandung begint er altijd een touwtrekkerij van taxichauffeurs en daar worden wij dan altijd weer een beetje kriebelig van. Uiteindelijk in een taxi terecht gekomen die ons naar ons hotel bracht (de rit hebben we waarschijnlijk veel te duur betaald maar ach). Het hotel ligt in een drukke winkelstraat
Morgen willen we een paar dingen in de buurt bezoeken en we hadden bedacht om op zoek te gaan naar een auto met chauffeur die ons dan heel de dag rond kan rijden. Volgens iedereen zijn die er genoeg. Bij de touroperator in het hotel konden ze ons niet helpen, gelukkig hielp het personeel van het hotel ons wel. We hebben een chauffeur, voor morgen! Verder nog wat boodschappen gedaan en ergens iets gegeten. De dag vliegt om wanneer je van plaats naar plaats reist.

Woensdag 7 september
Om 8 uur stonden we start klaar maar zoals verwacht was de chauffeur er rond half 9. Toen onze chauffeur er eindelijk was bleek dat hij eigenlijk geen Engels sprak. Beetje onhandig maar gelukkig hadden we opgeschreven waar we heen wilde. Als eerste naar een vulkaan genaamd: Tangukaban Prahu.
Toen we hier aan kwamen vroegen we ons af of dit het echt was. We hebben er een rondje gelopen. Ze gaven aan dat er veel verkopers zich zouden opdringen maar hier hadden we eigenlijk geen last van. Wel kwam er een Nederlands sprekende man naar ons toe die vertelde dat we ook naar beneden konden gaan (uiteraard tegen betaling) en dat je dan diverse geisers zou kunnen zien. Dit hebben we gedaan en dit was echt de moeite waard. Als eerste een mooie wandeling er naar toe, door de jungle. En een Nederlands sprekende gids is ook erg makkelijk, je kunt alles vragen en je krijgt veel uitleg over van alles. Zo af en toe kwam de geur van rotte eieren je al tegemoet. Beneden waren er verschillende warmwaterbronnen waar het water diverse temperaturen had (van 20 tot 200 graden). Bij diverse bronnen borrelde het water dan ook. Ook zag je op een aantal plekken gele 'zwavelbloemen', wel even je adem in als je ze goed wilt bekijken want de lucht is echt niet te harden. Kortom een hele bijzondere ervaring. Toen we terug bij de auto waren en we onze gids een fooi hadden gegeven waren we het briefje kwijt. Heel de auto op zijn kop gezet maar geen briefje. Geen idee dus waar we naar toe wilde gaan want die namen zijn eigenlijk niet te onthouden. Nou onze chauffeur had nog wel een idee en omdat wij niets anders wisten dit dus maar gedaan. We werden afgezet bij een floating market. Nu hebben we daar door onze reis door Thailand een beeld bij maar deze bleek niet te kloppen. Het was een aangelegd park met diverse kleine winkeltjes, een vijver met vissen, een tuin met konijnen, een paar bamboehuisjes en...op een rijtje een aantal bootjes als eetkraam. We hebben een tweetal 'veilige' gerechten op. Ze hadden nog veel meer en het rook allemaal even lekker maar niets werd gekoeld en dus durfde we het niet aan...Daarna nog naar een waterval gereden. Deze was zeker de moeite waard. Het waren zo rond de 500 traptreden naar beneden en dan kon je zwemmen. Dit hebben we niet gedaan, we hadden toch niets bij en die traptreden weer op zagen we toch ook niet echt zitten. Maar desalniettemin was het uitzicht op de waterval wel gaaf. Eenmaal terug in Bandung zijn we met de taxi naar de wijk Braga gegaan waar ze diverse restaurantjes hebben. Hier op ons gemakje gegeten.

Donderdag 8 september:
Ook vandaag een auto met chauffeur, klinkt heel luxe, oké dat is het ook maar wel makkelijk omdat we anders een aantal dingen niet kunnen gezien. En vergeleken met het openbaar vervoer in Nederland erg goedkoop. Op naar: Gunung Papandayan. Op 2 Duitsers na waren wij de enige bezoekers. Ook hier besloten om wat meer te betalen om een tocht te maken van 2 uur met een gids. Deze vulkaan is in 2002 nog uitgebarsten en heeft toen 1000 mensen het leven gekost, we liepen ook langs de plek wat ooit de parkeerplaats was. De tocht omhoog was best pittig en daarna was het klimmen en klauteren, over stenen en door watertjes. De omgeving was prachtig en we zagen nu nog meer geisers met stoom (en vieze lucht) dan gisteren. Heel indrukwekkend. Ook nu weer watertjes met diverse temperaturen. Ook zijn we naar een grote geiser gelopen waar ook een meer bij ligt. Een bijzondere kleur had het water. Nog steeds blijft het bizar dat de aarde deze lucht uitspuugt. Ook gelopen naar een plek met verbrande bomen (door de uitbarsting in 2002). Daarna rustig terug naar beneden. Wij vonden het een bijzondere tocht. Eenmaal beneden nieuwe water gekocht wat onze 1,5 liter was op. Dit en een klein flesje cola hebben we natuurlijk te duur betaald maar het vrouwtje had een goede dag. Door vele dorpjes en kleine stadjes om uiteindelijk te stoppen bij een punt waar we een mooi uitzicht hadden over de rijstvelden. Erg gaaf. Daarna verder naar Kampung Naga. We wisten niet goed wat we hier van moesten verwachten maar de man had gisteren gezegd dat het echt de moeite waard was...en dat was het! Wat een geweldige ervaring. Toen de auto geparkeerd was kwam er een man naar ons toe die ons wilde rondleiden door zijn dorp. Oké, dachten wij, dit is weer zo'n opgevoerd stukje maar het was alles behalve dat, we kregen echt een inkijkje in het leven van deze mensen. We wisten dat we ruim 300 traptreden zouden moeten lopen maar dit was het zeker waard want na de eerste bocht kregen we een prachtig uitzicht op de rijstvelden, een rivier en in de verte enkele huisjes.
De inwoners leven zoals een voorouders op een traditionele manier, zonder elektriciteit en verbouwen zo'n beetje alles zelf. Ze hebben aparte wc ruimtes. De uitwerpselen vallen in het water en daar zwemmen kooikarpers in die dan de uitwerpselen weer opeten, recycling dus. Onder de huisjes is een ruimte voor de kippen. In de keuken hebben ze kieren in de vloer zodat alles wat er geknoeid wordt door de kiertjes naar de kippen kan. Ze hebben een hout oven. In een woning zijn er 4 vertrekken. 1 keuken, 1 woonkamer (zonder stoelen of bank, ze zitten op de grond, we mochten bij de gids kijken en hij had er alleen een kast staan), een werkkamer (staat verder niets in maar op de grond maakt hij oa parfum en bamboevoorwerpen) en 1 slaapkamer. Ouders en kinderen slapen bij elkaar op matjes. Wanneer je zoon 10 jaar is slaapt hij in een apart huis met alle andere jongens van boven de 10. In totaal wonen er 300 personen. Tegen de huizen aan zaten (zelfgemaakte) bamboemandjes waar de kippen in gaan zitten om hun ei in te leggen. Handig. Geiten hebben een hok en mogen hier niet uit omdat ze anders alle rijst op eten. De Kampung heeft een ruimte die gebruikt wordt als moskee en een grote trom om aan te geven dat ze moeten bidden. Er kon een noodsignaal geven worden door een houten gong. Het dorpje ligt aan een rivier wat zorgt voor hun water voor de wc en het wassen. En ze hebben op 1 plek stromend water wat ze ook kunnen drinken. Daarnaast is er 1 zwart/wit tv die werkt op batterijen/ een accu, stroom is er niet. Ook een dokter is er niet, een ziekenhuis is 40km verderop en ze maken zelf hun medicijnen. Kortom zeer bijzonder. Daarna nog 4 uur in de auto om naar onze slaapplek te gaan. We hadden niet verwacht dat het nog zo ver zou zijn. Eindelijk waren we in Pangandaran.
We gaan proberen om er foto's bij te plaatsten....want dat zegt eigenlijk meer dan alle woorden die we er over geschreven hebben.

Groetjes,
Susanne en John.