Oké...het is een iets te lang verhaal geworden :-)

Hallo allemaal,

Tijd voor een nieuw verslag!

Vrijdag 9 september:
We staan op en zijn benieuwd naar wat dit plaatsje te bieden heeft. We hebben gisteren met een man gesproken die veel wist te vertellen en nu zitten we in dubio: Willen we hier een nacht langer blijven om de bezienswaardigheden buiten dit plaatsje te zien of kiezen we er voor om ons aan onze eigen planning te houden en dan moeten we dus treintickets etc regelen. Na lang beraad tot de conclusie gekomen dat we ons aan onze planning houden en morgen naar Yogyakarta vertrekken. Dus moesten we een treinkaartje regelen. Bij de receptie stond een enorm bord waarop men aangaf dit te regelen. Echter belde zij dan weer een mannetje op die vertelde dat de kaartjes uitverkocht waren (de trein was vol) en dat we wel een privé chauffeur konden nemen. Nou dan gaan we eerst zelf even neuzen. Helaas is er bijna geen WiFi bereik in de slaapkamer (alleen bij de deur) maar zittend op de trap hebben we mooi zelf gewoon 2 treinkaartjes kunnen reserveren. Wat nou vol? Hoe dan ook de trein is geregeld. We wisten nu dat we een aantal highlights niet zouden zien maar wilde vandaag wel iets doen. Dat werd een rondje door het stadje en naar het nationaal park dat aan dit plaatsje ligt. Het plaatsje is wel ingericht op lokale toeristen (er worden zomerse jurken en broeken verkocht) maar het was nu duidelijk niet het seizoen want veel winkels en kraampjes waren ook dicht. Toen we bij de zee aan kwamen, waren er enkele kraampjes met vis die ze aan het drogen waren. De lucht was niet al te lekker. De zee is hier wild en waar wij kwamen was maar een klein stukje strand met vooral veel vissersboten in het water en netten op het land. Daarna langzaam aan naar het park gelopen. Nou dat was niet echt een succes. We moesten best veel entree betalen en dan ook nog een gids (500.000 in totaal, wat ongeveer 30 euro is). Het park viel ons zeer tegen. Het eerste gedeelte was erg aangelegd. Wat wel leuk was was dat we apen, herten, vleermuizen, een leguaan en ook stekelvarkens hebben gezien. Die laatste wonen in een grot en zitten daar prima denken wij want eens in de zoveel tijd komen wij, de mens, daar langs met nootjes zodat de toeristen foto's kunnen maken, oké, ook wij. Ik ook zo'n beest een pinda gegeven bijt hij mij in mijn vinger...auw! Gelukkig niet hard en ook niet door maar toch. Daarna zijn we door de 'jungle' gegaan...en we zijn misschien een beetje verwend maar echt bijzonder was het niet. De gids gaf wel veel informatie en deed zijn best. Daarna konden we een stukje zwemmen in zee. Gezien de enorme hitte wilde we dit wel. Omkleden...tja...dat heb ik zo'n beetje in het wild gedaan. Ooit was er iets wat leek op een restaurant maar deze was nu dicht. Ook was er een wc met deur maar nu alleen zonder deur aan de achterkant van het gebouw en daar stond ik. Hup het water in...nou dat was ook niet echt een succes. De stroming was zo sterk dat je werd mee getrokken over de stenen en dood koraal heen. Na een paar minuten hadden we het al wel gezien. De stranden hier zijn trouwens wit, niet vanwege het zand maar door aangespoeld koraal wat vervolgens weer stuk gelopen wordt. Na 2uur vonden we het mooi geweest en kwam John met het beste idee van de dag: gewoon rustig zwemmen in het zwembad bij het hotel! Heerlijk!

Zaterdag 10 september:
Vandaag voor het eerst in een betjak, zo sneu: de twee tassen op zijn stuur en wij In het bakje waar we eigenlijk te groot voor zijn. We hadden met die man te doen. Vandaag verder met de bus en daarna nog 4 uur met de trein. Maar om 15.30u waren we in Yogyakarta. Een drukte op het treinstation ivm een feestdag die er aan zit te komen. Uiteraard stonden er tientallen mannen klaar om hun taxi diensten aan te bieden. Maar nu hebben we alle tijd genomen om eerst de drukte voorbij te lopen, daarna rustig opzoeken waar we heen wilde en toen kwam er een man aan gelopen die geluk had. Hij kon ons wel wegbrengen. Eerst een beetje afdingen natuurlijk :-). We gingen de drukte in van de stad en toch heeft alles hier net een andere sfeer. De man (die overigens zijn zoon liet rijden) kon wat Engels en vertelde diverse dingen over tours die hij aanbied, helaas had hij geen tanden meer in zijn mond en was hij moeilijk te verstaan. Toch maar zijn kaartje aangenomen, je weet maar nooit. Tijd om te eten! Hup, de lonely planet open en al snel wisten we het: Mediterana en ook nog eens op loopafstand. Top! Het restaurant is populair, het zat nu vol en of we een half uurtje wilde wachten. Nou prima, het was het wachten meer dan waard!

Zondag 11 september:
Vandaag te voet de stad verkent...oké het was super warm maar we gingen toch.
Voor nog geen euro per persoon konden we het paleis van de Sultan van binnen zien (nou je niet zijn privé optrek maar alles er omheen). En vrouwelijk gids heeft ons veel verteld wat wel interessant was. Ook nog een waterpaleis bezocht maar dat is het verder niet waard om er iets over te schrijven. In het hotel hebben we vervolgens een tourtje geboekt voor morgenvroeg of eigenlijk voor vannacht. We worden om 3.00u opgehaald om de zonsopkomst te bewonderen van de tempel Borobudur. Hier hebben we beide erg veel zin in, al zal de nacht erg kort worden. Dit keer een ander restaurantje gevonden en zo zat ik eindelijk aan de GadoGado. Daarna naar bed, de wekker gaat immers al bijna af!

Maandag 12 september:
Deze dag begon erg vroeg. Om 2.30u zaten we klaar (we moesten een half uurtje eerder klaar staan) om naar Borobudur te gaan maar geen busje voor ons. Om 03.30u was hij er eindelijk. Dat zou erg krap worden en hij moest ook nog eens mensen ophalen, we wilde immers de zon zien op komen en dat zou om 5.35u gebeuren en we moesten nog een stukje rijden. De chauffeur voelde ook enige druk want hij reed als een gek door de staten, door rood en ga zo maar door. Eenmaal op de plek van bestemming met nog een ander koppel als een gek naar die tempel rennen. We kregen nog een zaklantaarn mee maar die hadden we niet nodig wat het was al licht...oké...de zon was nog niet op maar donker was het ook echt niet meer. Uiteindelijk stonden we op de tempel. Door het gehaast vergat je bijna te kijken op wat voor mooie plek je was. Het is een boeddhistische tempel die is gebouwd in verschillende lagen. Op elke laag kun je rond lopen. Je kunt nergens naar binnen. Op de bovenste lagen staan stoepa's (John noemt ze bellen) hier tussen stonden we te wachten tot de zon zich liet zien. Het was een heldere ochtend en de kleuren waren heel gaaf. Het geheel was bijzonder. We stonden er met best veel man en toch zou het enkele uren laten nog drukker worden. Dan gaat het park officieel open. Nu heb je een speciaal (en duurder) ticket gekocht maar ben je dus wel eerder op de tempel. De internetsites en reisgidsen geven aan dat je zelden foto's kunt maken zonder andere toeristen maar het is ons meer dan eens gelukt. Een kwestie van wachten en op het juiste moment knippen. We konden hier nog een aantal uren rondlopen. Ik vond het heel magisch en ik verwonder me elke keer over de gebouwen die honderden jaren geleden zijn gebouwd. Bij het verzamelpunt mocht je je zaklamp inleveren voor een klein presentje (een batik sjaal), vandaar dus dat we toch de lantaarns kregen. Eenmaal terug in ons hotel was onze straat afgezet en ik zei tegen John: volgens mij worden er dieren (die we gisteren te koop hadden zien staan) geslacht in de moskee. En inderdaad toen we daar langs liepen waren mannen de boel aan het schoonspuiten en onder een overkapping gingen tientallen schapen die gereinigd werden en in stukken werden gehakt...dat was best een lugubere aanblik. In de middag door de bekende winkelstraat van Yogyakarta gelopen: Jalan Malioboro. Een drukke straat met aan beide kanten winkels en voor de winkels weer kraampjes. Op de terugweg weer langs de moskee, dit keer werden de stukken vlees verkocht. Witte plastic zakken gingen op de scooters vol met vlees want het bloed en alles was makkelijk te onderscheiden.

Dinsdag 13 september:
Vandaag een bezoekje gebracht aan een batikwinkel. Hier kun je een rondleiding krijgen over heel het proces. Dit wilde we wel zien. Uiteindelijk heb ik ook zelf iets gemaakt. Mijn eigen creatie. Eerst stempelen en daarna in het bad voor het kleurtje. Bijzonder om te zien en het eindresultaat is best gaaf, al zeg ik het zelf. We hadden daarna nog net genoeg tijd om ons op te frissen, om te kleden en klaar te maken voor onze volgende tour. We werden keurig op tijd opgehaald en samen met andere toeristen naar de tempel Prambanan gebracht. Hier zouden we de zonsondergang zien. Deze tempel komt uit dezelfde tijd als die van gisteren maar deze ziet er echt heel anders uit. Dit zij meerdere tempels waar je ook in kunt en waar dan weer beelden staan. Bij de Ingang gaf een gids aan dat hij ons wel wilde rondleiden met de groep en dat we dan de prijs konden delen. We waren uiteindelijk met 6 man en de gids was erg grappig, nou ja voor een uurtje dan. Hij was een beetje ADHD'erig en maakte diverse woordgrapjes...ach ik kon er wel om lachen. Hij gaf ons ook veel info over wat we zagen. Daarnaast nog een beeld aangeraakt voor eeuwige schoonheid, voor een goede zwangerschap (ooit) en samen met de mannen hebben we ook nog een beeld aan mogen raken voor geluk. Dit moet dus goed komen, daarna hadden we nog tijd om zelf de tempels te gaan bezichtigen. De tempel van gisteren had meer indruk op mij gemaakt maar dat wil niet zeggen dat deze ook erg mooi was. De zonsondergang stelde niet echt heel erg veel voor door de bewolking. Daarna eten in een eettentje langs de weg. Daarna zijn we naar een ballet voorstelling geweest. Wij hadden VIP kaarten, dit betekend een speciale kassa en een speciale ingang maar vooral: kunnen zitten op gewone stoelen in plaats van op beton. Maar goed een speciale ingang dus waar we een tasje kregen met een flesje water en een souveniertje. Vooraf konden we een vel pakken met in het Nederlands uitgelegd waar het verhaal over ging, wel zo handig. Maar ook naast het podium stonden schermen die kort en in het Engels vertelde wat er gespeeld werd. We hebben het verhaal van Shinta en Rama gezien, uitgevoerd met gamelan muziek en dus diverse dansers. Het ging niet helemaal gelijk maar het was wel mooi in elkaar gezet. Daarnaast zag je achter het decor de tempel mooi verlicht, heel bijzonder. De show duurde twee uur. Ook vandaag weer een bijzondere dag gehad.

Woensdag 14 september:
Vandaag zou een dag worden met niet heel veel bijzonders, een echte reisdag zeg maar. De wekker ging al vroeg af maar we waren goed voorbereid dus binnen een kwartier stonden we klaar en kon het hotel om 6.30u een taxi voor ons bestellen. Deze kwam een kleine tien minuten later en bracht ons netjes naar het station. Mooi op tijd. We wilde onze onlinetickets omzetten in echte tickets en dit mochten we met de zelfscanner doen, wat uiteraard helemaal goed ging. De rit zou 8 uur duren maar ging toch snel voorbij. We zitten weer in een prima hotel die er ook voor zorgen dat we vannacht om 00.30u op worden gehaald om de zonsopkomst bij de Bromo vulkaan te zien. Vandaag nasi, bami en broccoli gegeten in een foodcourt in een winkelcentrum om de hoek.
Daarna een paar uurtjes gaan slapen...we dachten elk uurtje slaap dat we hebben voor we worden opgehaald hebben we maar mooi weer.

Donderdag 15 september:
Oei....dat is toch wel erg vroeg...om 00.15u opstaan. De jeep stond beneden al klaar en er waren geen andere toeristen meer bijgekomen, we hebben dus een privétour, ook helemaal prima. De mannelijke chauffeur was erg aardig en er was een jonge vrouw bij die stage liep bij de touroperator en ging ook gezellig mee. Het eerste gedeelde van de rit van 2,5uur een beetje geslapen al schokt de jeep erg. Na een tijdje kwamen we aan bij het nationaal park, ik had verwacht dat er al heel veel jeeps zouden staan maar dit was niet het geval. Eenmaal in het park was rustig zitten geen optie meer. Hobbel de bobbel en af en toe kreeg je een glimp mee van de bergen (vulkanen) om je heen. De weg had scherpe haarspeldbochten, diepe afgronden en was daarom best spannend al had ik alle vertrouwen in de chauffeur. Op een gegeven moment waren we op een vlak stuk en toen zagen we voor en achter ons allemaal lampjes van auto's maar nog steeds niet zo veel als ik vooraf dacht. We waren ook wel erg vroeg. Maar op die vlakte was het enorm mistig dus ik zag de bui al hangen....we hadden geen uitzicht straks tot de chauffeur zei: kijk de maan staat goed en inderdaad de maan was prima te zien, de mist hing heel erg laag. Hij vertelde dat de afgelopen dagen er alleen maar regen, wind en mist was geweest en het leek er op dat wij geluk zouden hebben. Top! Daarna nog een klein stukje omhoog en toen zette hij de jeep neer. Het was inmiddels al flink koud en ik was blij met mijn vest, mijn sjaal (zie je wel John ik heb die niet voor niets bij) en de deken van Quatar Airways (bedankt, ik leg hem op de terugweg weer netjes in het vliegtuig). Het was zo rond de 15 graden schat ik. En toen was het wachtte op het uitzichtpunt. En daar kwam de zon....en met de zon kwam ook de bewolking...oh nee!!!! Maar wie geduld heeft wordt beloond. Toen er al vele mensen teleurgesteld naar beneden waren gegaan trok de bewolking weg, stond de zon al wat hoger aan de hemel en hadden we een prachtig uitzicht. Wat was dat indrukwekkend. Echt heel mooi!!! We hebben er een hele tijd gestaan. Nu de zon zich liet zien werd het ook al weer wat aangenamer. We reden terug naar de Bromo zelf, nu hadden we hem van een afstandje gezien. Je kunt de Bromo oplopen. Je kon zo de krater in kijken en er kwam een onbeschrijfelijk geluid uit, samen met stoom. Het blijft zo bizar dat dit onder ons gebeurd en dat het met zo veel kracht de aarde uit komt. Het was een geweldige ervaring die niet echt met woorden te omschrijven is, hopelijk zeggen de foto's genoeg. Verder een rustige middag en avond gehad, met zwemmen, wandelen en lekker eten.

We hopen dat we jullie niet verveeld hebben met dit mega lange verhaal maar we maken ook zo veel mee en zien zo veel dat het niet beknopter kon....

Liefs, Susanne en John.